اثر کشندگی عصاره آبی و الکلی انغوزه بر کیست ژیاردیا لامبلیا در شرایط in-vitro

زمینه و هدف: ژیاردیا لامبلیا، تک یاخته عامل بیماری ژیاردیازیس، یکی از شایعترین عوامل ایجاد اسهال در سراسر دنیا و بخصوص در ایران می باشد. انغوزه، صمغ گیاهی به نام انگدان است که بومی ایران بوده و دارای خواص درمانی فراوان بخصوص در درمان بیماری های انگلی می باشد. هدف از انجام این تحقیق، بررسی اثر کشندگی عصاره آبی و الکلی انغوزه بر کیست ژیاردیا لامبلیا در شرایط in-vitro می باشد. روش تحقیق: 500 میکرولیتر از غلظت های 1، 25/1، 5/2، 5، 10 و 20 میلی گرم در میلی لیتر عصاره های آبی و الکلی انغوزه با 500 میکرولیتر از کیست های تخلیص شده ژیاردیا لامبلیا مخلوط شده و در دماهای4، 24و 37درجه سانتی گراد قرار داده شد. درصد کشندگی عصاره ها 1، 2، 3، 4 و 5 ساعت پس از مواجهه، به وسیله رنگ آمیزی با رنگ ائوزین1/0 درصد و شمارش میکروسکوپی کیست ها اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یکطرفه، تی تست مستقل و ضریب همبستگی اسپیرمن، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: بیشترین درصد کشندگی عصاره الکلی انغوزه در دمای 37 درجه، در غلظت mg/ml20 و در ساعت چهارم به میزان 100% بود؛ در حالی که بیشترین درصد کشندگی عصاره آبی انغوزه، در همین دما و غلظت ولی در ساعت پنجم، 23/57 درصد بود. بین درصد کشندگی عصاره های آبی و الکلی در همه غلظت ها، زمان ها و دماها، تفاوت معنی داری مشاهده شد)005/0p<). اثر کشندگی هر دو عصاره به طور معنی داری با افزایش غلظت، زمان و دما افزایش یافت )0001/0p<). نتیجه گیری: عصاره های الکلی و آبی انغوزه در شرایط in-vitro دارای اثر کشندگی بر کیست ژیاردیا لامبلیا می باشند. تأثیر کشندگی عصاره الکلی بیشتر از عصاره آبی است.